Nederland lijkt af te stevenen op een absoluut dieptepunt binnen de woningmarkt. Niet alleen in de wijk Stadshagen maar landelijk staan er bijzonder veel woningen te koop. Op zich niets nieuws natuurlijk aangezien er meestal voldoende aanbod is op de woningmarkt. Helaas is deze situatie ernstiger. Door G. Biesma, makelaar Huisboertje in Zwolle.
Solide tweeverdieners schaars goed
Dit heeft te maken met het feit dat ook binnen de wijk Stadshagen veel woningen met twee inkomens zijn gekocht. Binnen Zwolle zullen zonder twijfel eveneens mensen hun inkomen zijn kwijtgeraakt en daarnaast zijn de sociale voorzieningen de laatste jaren tot een minimum beperkt. Banken zijn daarentegen zeer behoudend geworden. Kon men voorheen met een tijdelijk arbeidscontract nog een hypotheek verkrijgen, dit kan men nu in de meeste gevallen wel vergeten. Solide tweeverdieners met een vast arbeidscontract lijken schaars goed te zijn geworden en dit heeft eveneens zijn weerslag op de woningmarkt. Tevens lijken de vaak wilde plannen van gemeentelijke planologen steeds minder aan te sluiten op de woonwensen van de huidige tijd.
“Als Makelaar ben ik erg geschrokken van de enorme woningnood en problemen die (aspirant) huurders momenteel ondervinden.”
“Stadshagen woonconcept van de jaren ’60”
Wat betreft de toegangswegen van en naar Stadshagen: dit is in de spits een drama. Het woonconcept lijkt niet anders dan wij binnen Nederland vanaf de jaren zestig gewend waren. Bouwen en nog eens bouwen met vaak ongekende saaiheid, gecompleteerd met een voor auto’s nagenoeg onbereikbaar en al even saai winkelcentrum. Indien zich kopers zouden aandienen voor de huizenmarkt binnen Stadshagen zijn voornoemde elementen vanzelfsprekend van groot belang.
Tevens is er niet alleen binnen Stadshagen, maar ook landelijk een ernstig te kort aan betaalbare koop- en huurwoningen. Starters, alleenstaanden en zelfs ‘probleemgevallen’ worden totaal genegeerd. Het is vaak absoluut onmogelijk voor deze doelgroepen om te kunnen kopen of huren en dit is bijzonder zorgwekkend te noemen. De gemeenten lijken hun zorgplicht landelijk te hebben uitbesteed aan woningbouwverenigingen, vastgoedbedrijven en overige partijen.
Deze instanties dienen op hun beurt weer te voldoen aan de huurwet, wat onder andere betekent dat men niet te duur mag huren. In de praktijk betekent dit dat voornoemde doelgroepen opnieuw ‘nee’ te horen krijgen of jaren punten moeten sparen. Nog gekker is het dat, als men voldoende punten heeft, er lang niet altijd woningen beschikbaar lijken te zijn.
Sovjet-systeem
Het punten sparen doet dan ook erg denken aan het voormalig Sovjetsysteem waar men jaren punten moest sparen voor hun felbegeerde Skoda. Ook binnen dat systeem was een puntensysteem oftewel een verkapte wachtlijst weinig transparant. Nederland lijkt dan ook 1 van de voor hen beste elementen uit het voor hen slechtste systeem sinds vele jaren te hebben geïmporteerd.
Grote schuldige binnen Nederland zijn, naast de Nederlandse gemeenten, dan ook de diverse woningbouwverenigingen die ooit in het leven waren geroepen om de lagere inkomens van een betaalbare huur- of koopwoning te voorzien. Ondanks de miljarden subsidies die men toebedeelt krijgt, lijkt men slechts te gaan voor de vaak te dure huur- of koopwoningen.
In veel gevallen met een huur die net onder de huurtoelage uitkomt, want de overheid past dan wel weer bij in de vorm van een huurtoelage. De overheid betaalt dus twee keer mee aan deze gesubsidieerde huurvorm. Het wordt dan ook de hoogste tijd dat de overheid snel met maatregelen komt om woningbouwverenigingen weer de functie te geven waarvoor zij ooit in het leven zijn geroepen.
“Ondanks de miljarden subsidies die men toebedeelt krijgt, lijkt men slechts te gaan voor de vaak te dure huur- of koopwoningen”
Geschrokken
Als Makelaar ben ik erg geschrokken van de enorme woningnood en problemen die (aspirant) huurders momenteel ondervinden. Dit in combinatie met de Nederlandse gemeenten die ook vaak hun maatschappelijke verantwoordelijkheid hebben uitbesteed aan particuliere instanties.
Deze instanties krijgen op hun beurt bijna in alle gevallen weer subsidie van de gemeente. Vanzelfsprekend komt de integriteit en de onafhankelijkheid van deze instanties vaak onder druk te staan aangezien zij niet vrij kunnen opereren en dit geeft de hulpzoekenden weinig voordelen.
Het is voor de landelijke politiek dan echt ‘code red’ gezien de enorme verkapte woningnood die de politici absoluut onderschatten. De scheidslijn tussen arm en rijk lijkt dan ook elk jaar ernstiger te worden en hiervan dreigt een zeer grote groep grote nadelige gevolgen te ondervinden.
G. Biesma
Makelaar Huisboertje te Zwolle
